Legenda o Hejnale Mariackim

Legenda o Hejnale Mariackim to opowieść związana z jednym z najbardziej znanych symboli Krakowa, hejnałem granym co godzinę z wieży kościoła Mariackiego.

Kościół Mariacki, zwany również Bazyliką Mariacką, jest jednym z najważniejszych zabytków w Krakowie. Posiada dwie wieże: niższą i wyższą, z której odgrywany jest hejnał.

Według legendy, w XIII wieku Kraków był pod ciągłym zagrożeniem ze strony Tatarów. Mieszkańcy miasta zdecydowali, że na wieży kościoła Mariackiego będzie umieszczony strażnik, który będzie obserwować okolicę i ostrzegać przed zbliżającymi się nieprzyjaciółmi.

Pewnego dnia, gdy Tatarzy byli już bardzo blisko miasta, strażnik z wieży kościoła Mariackiego dostrzegł ich nadciągającą hordę. Zagrał hejnał, który był sygnałem ostrzegawczym dla mieszkańców, aby zabezpieczyli bramy miejskie i przygotowali się na obronę.

Gdy strażnik był w trakcie grania hejnału, tatarski łucznik zauważył go i wypuścił strzałę w jego kierunku. Strzała trafiła strażnika w gardło, przerywając hejnał.

Ostatecznie, dzięki wczesnemu ostrzeżeniu, mieszkańcy Krakowa zdołali obronić miasto przed najazdem Tatarów. Na pamiątkę tego wydarzenia i odwagi strażnika, hejnał grany co godzinę z wieży kościoła Mariackiego jest przerywany w tym samym momencie, w którym strażnik został trafiony przez strzałę.

Legenda o Hejnale Mariackim to opowieść o odwadze, poświęceniu i czujności. Hejnał mariacki jest jednym z symboli Krakowa i Polski, który przypomina o historycznych wydarzeniach i kształtuje tożsamość narodu.