Legenda o smoku Wawelskim

Legenda o Smoku Wawelskim to jedna z najbardziej znanych polskich legend, której akcja rozgrywa się w Krakowie, dawnej stolicy Polski. Legenda opowiada o smoku, który mieszkał w jaskini pod Wzgórzem Wawelskim, na którym stoi zamek królewski.

Według legendy, smok był straszliwym potworem, który terroryzował mieszkańców Krakowa. Co jakiś czas żądał ofiar w postaci bydła, a nawet ludzi. Przerażeni mieszkańcy miasta próbowali wszelkich sposobów, aby pozbyć się smoka, ale żadna z prób nie przyniosła skutku.

Pewnego dnia zjawił się w Krakowie młody szewc o imieniu Skuba (lub Krak, w zależności od wersji legendy). Postanowił on pokonać smoka i uwolnić mieszkańców miasta od jego straszliwego jarzma. Skuba wpadł na pomysł, aby nakłonić smoka do zjedzenia żwiru lub siarki zawiniętej w baraniej skórze. Podstęp polegał na tym, że smok, zjadając żwir lub siarkę, poczuje potężne pragnienie.

Gdy smok połknął przynętę, rzeczywiście poczuł nieopisane pragnienie i rzucił się do Wisły, aby ugasić swoje pragnienie. Wypił tyle wody, że w końcu pękł. Mieszkańcy Krakowa, uwolnieni od straszliwego potwora, byli niezmiernie wdzięczni młodemu szewcowi. Skuba został nagrodzony i obwołany bohaterem miasta.

Legenda o Smoku Wawelskim jest nieodłącznie związana z historią Krakowa i Wzgórza Wawelskiego. Jaskinia smoka jest dziś popularną atrakcją turystyczną, a wawelski smok stał się jednym z symboli miasta. W pobliżu jaskini znajduje się także pomnik smoka, który co jakiś czas zionie ogniem, przyciągając tłumy turystów.